دکتر عبداله شیبانی
شهریور 1357 تا اسفند 1357
عبدالله شیبانی کاراندامشناس ایرانی و پانزدهمین رئیس دانشگاه تهران بود که از ۱۵ شهریور تا ۳ اسفند ۱۳۵۷ این مسئولیت را بر عهده داشت. او از اعضای نسل نخست استادان برجسته علوم زیستی در دانشگاه تهران بهشمار میرفت و نقش مهمی در توسعه آموزش و پژوهش در دانشکده علوم ایفا کرد.
شیبانی در سال ۱۳۰۸ بهعنوان یکی از اعضای دومین گروه دانشجویان بورسیه اعزامی به فرانسه، برای ادامه تحصیل راهی این کشور شد و در سال ۱۳۱۴ مدرک دکترای خود را از دانشگاه سوربن دریافت کرد. پس از بازگشت به ایران، فعالیت دانشگاهی خود را با تدریس در دانشسرای عالی آغاز کرد و سپس به دانشکده علوم دانشگاه تهران پیوست. او بهتدریج مراتب علمی را طی کرد و به درجه دانشیاری و سپس استادی رسید.
در طول فعالیت دانشگاهی، مسئولیتهای متعددی بر عهده داشت. از جمله در سال ۱۳۱۵ بهعنوان معاون دانشسرای عالی و دانشکده علوم فعالیت کرد، در سال ۱۳۲۰ به رتبه استادی دانشگاه تهران دست یافت و در سال ۱۳۲۳ کرسی استادی فیزیولوژی جانوری را اخذ کرد. ریاست دانشکده علوم دانشگاه تهران را نخست در سال ۱۳۲۷ و بار دیگر در سال ۱۳۵۰ عهدهدار شد. در سال ۱۳۴۲ به معاونت پژوهشی دانشگاه تهران منصوب شد و در سال ۱۳۴۷ عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران را دریافت کرد. نهایتاً در سال ۱۳۵۷ به ریاست دانشگاه تهران رسید.
در زندگی خانوادگی، همسر او ژانت، استاد زبان فرانسه در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود. ژانت کتابی با عنوان «سفرهای اروپاییان به ایران» به زبان فرانسه تألیف کرد که ترجمه فارسی آن در سال ۱۳۵۳ منتشر شد.